برخی مسائل وجود دارند که ما انسان ها به آن ها علم و آگاهی داریم، ولی باور نداریم . مثل وجود خدا. ما به وجود خدا ما علم داریم، ولی باور و اعتقاد نداریم، لذا عمل ما متناسب با باورمندی به خدا نیست. نمونه دیگر آن مرگ است انسان ها علم به مرگ دارند، ولی باور به آن ندارند. لذا کسی آن را جدی نمی گیرد. ما علم به معاد داریم، ولی باور و اعتقاد نداریم.
️دلیل وجود علم بی باور در انسان عدم هماهنگی علم با عمل و عمل با علم است. توضیح آنکه هر علمی عمل مناسب با خود می طلبد و هر عملی لازم است متناسب با علم باشد. در نوع انسان ها علم مطابق با عمل نیست و عمل آنها نیز بر اساس علم صورت نمی گیرد. تضاد بین نظر و عمل سبب شکل گیری این موضوع می شود.
برای تبدیل علم و باور باید چند کار صورت گیرد:
الف- تقویت علم: تمرکز و التفات آگاهانه به علم سبب تقویت علم و اگاهی انسان می شود. مثلا در مسئله مرگ ، مرگ اندیشی و تفکر و تامل درباره آن، فهم و آگاهی انسان را از مرگ تقویت می کند.
ب-انجام عمل: نکته دیگر اینکه باید عمل مناسب با علم انجام شود. اگر علم به مرگ داریم، باید عمل نیز مناسب با این موضوع باشد و تدابیر و عملکردها در راستای این واقعیت انجام شود.
ج-تکرار عمل: علاوه بر انجام عمل، تکرار عمل نیز مهم است. تکرار عمل سبب اشتداد و تقویت علم نیز می شود. همان گونه که رانندگی زیاد سبب ملکه شدن این موضوع در انسان می شود، با تکرار رفتارها و اعمال نیز از حالت گذرا و مقطعی به حالت ثابت و دائمی و ملکه تبدیل می شود
د- ترک عمل مضاد با علم و عمل: برخی اعمال خلاف علم سبب تضعیف علم انسان می شود. بعنوان مثال اگر رویه و رفتار زندگی انسانی در تضاد با واقعیت مرگ اندیشی باشد. این موضوع سبب کمرنگ شدن علم می شود.
