همراهی انسان با رنج
خلقت انسان بر اساس رنج و مشقت است، هیچ شأنى از شؤون حیات را نخواهى دید که توام با تلخی‌ها و رنج‌ها و خستگیها نباشد، از آن روزى که در شکم مادر روح به کالبدش دمیده شد، تا روزى که از این دنیا رخت برمی بندد، هیچ راحتى و آسایشى که خالى از تعب و مشقت باشد نمی بیند، و هیچ سعادتى را خالص از شقاوت نمی‌یابد، تنها خانه آخرت است که راحتی‌اش آمیخته با تعب نیست.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۴۸۴، قم ۱۳۷۴.
